Weblogbrief 14.20, 7 maart 2019

Weblogbrief 14.20, 7 maart 2019

Leef vrun en femilie - voor een keer heb ik een Maastrichtse opening - carnaval is sinds gisteren, Asselegoonsdag, weer voorbij. Ik neem hier de vrijheid om een en ander nog eens in herinnering te roepen. Hier is mijn brief 14.20 met vooral een terugblik op de dolle dagen.
Als stukje muziek open ik op vrijdagmiddag met iets van Thei Menten. Naast allerlei losse plaatjes was hij goed voor zes keer "Carneval in Mestreech", van het nummer "En noe bars de bom" vooraan op deel 1 t/m een klinkende "Welt geer neet naor de pieringe" op het einde van deel 6.
Dan was er ook nog de potpourri "Leve de lol", waarop hij – in ieder geval deels – zelfs in het Huilands staat te kwelen. Laat ik mijn carnavalsbrief openen met die plaat nog eens naar voren te halen. Hier is kant A: "Veer zien hei weer bejein", "En jij moet niet zo draaien", "Nooit geen verdriet", "Dee 't daan gedoon heet", "Hij is voor mij naar de oost gaan varen" en "En van je troela". Op kant B vind ik vervolgens: "Wij zijn gezworen kameraden", "Hup merjenneke", "Veer höbbe gezoonge en niks gehad", "Wij hebben helemaal geen zorgen", "How mer op de kis" en "Veer goon naor Maria". Vooral het stukje "Nooit geen verdriet" staat mij nog helemaal bij, omdat mijn oma Mai dat graag meezong, als ze een paar cognacjes achterover had gewerkt.

Dan is het vrijdagmiddag half 5 en mag ik "de stad in". Als ik om 5 uur breeduit in café "de Poort" sta, in het middenstuk, is het best druk en dat blijft een paar uur zo. Ik mag constateren dat de oude garde, het menselijke meubilair van de zaak, op volle sterkte present is. Ibrahim, Louis, Elly, Liselotte, Peter, Henri en diverse anderen waarmee ik kan lezen en schrijven. Uit mijn directe kennissenkring zie ik niemand, maar dat mag de pret niet drukken. Terzijde, voor een gewoon pilsje betaal je hier 2,40 en voor een vaasje ("rendsje") 2,90. Peter (Lemaire) rekent mij voor dat het tien keer de prijs is van het bier dat je in de supermarkt inslaat. Rocky is er niet, maar hij zou volgens Peter wel vandaag op stap gaan.
Om kwart voor 8 ruil ik de Poort voor "De Tribunal", dan ook vol mensen. Ik sta er alleen, wel uitgebreid, met overbuurman Jo Kesselaer staan praten, op zijn enige carnavalsdag. Hij gaat, helaas voor hem, morgen op skivakantie. Marjan van Jo kom ik later in de Pieterstraat met twee vriendinnen ook tegen, voor de deur van café "de Pieter". Ik maak een praatje met o.a. Jacques Reiners, Harald Merckelbach en Chris Leenders, allemaal op straat. "De Pieter" is echt een café voor mensen van mijn leeftijd, maar daar zijn er vanavond wel heel veel van. Vlakbij in de straat is een eettentje. Als ik daar op een bankje ga zitten met een portie saté, komt een vrouw naast me zitten die mij lijkt te kennen van een vakantie, met Wil nog, in El Arenal in augustus 1982 of zo. Haar details: een verregende zomer, een advertentie in De Limburger en een mooi buitenzwembad, kloppen als en zwerende vinger. Hoe bestaat het: we hebben het over ruim 35 jaar geleden, toen ik 36 of dergelijke was.
Om even voor 10 uur begin ik aan de terugtocht over de "Hoeg Brögk". Het weer valt alleszins mee. Mijn eerste carnavalsdag (5 uur) zit erop; morgen is weer een dag.

Mijn tweede carnavalsdag, zaterdag dus, begint met het ontvangen van Trudie voor de lunch. Er wordt ongegeneerd getafeld en zo waar eet ik mijn eerste rolmops in de mayonaise. Als ze om even voor 2 uur weggaat, naar het verjaardagsfeest van Raúl en Yves in Amby, overleg ik met mezelf wat ik zal gaan doen: de "machtseuverdrach" in het stadhuis thuis bekijken of niet. Het wordt thuis kijken en ik zit vanaf half 3 gereed voor wat ik hoop dat een leuke middag zal worden. Na enige strapatzen bij het stenen "mooswief" vlakbij friture Reitz en café "'t Haantje" kan – officieel om 11 over 3 – het echte werk beginnen. "Börgemeisterse" Annemarie Penn van Maastricht komt op als Theresa May, met bijbehorend vleugelgeklapper en doet vervolgens haar praatje met zichtbaar plezier. De nieuwe "otoriteitentoeker" Remy Rousseau is zichtbaar een stuk nerveuzer en bakt er, vind ik, veel minder van. Sowieso krijg ik de indruk dat het bij de Tempeleers geen al te vrolijke bedoeling is. Om kwart over 5, half 6 loopt prins carnaval met de hoogwaardigheidsbekleders en een aantal Tempeleers nog "'ne rijaloet" en dat was het dan.
Ik sta voor de keuze om nu welgemoed "de kaffees in te goon" onder het zingen van "Ech woer, jeh jao" dan wel thuis o.a. de moppentrommel van Math Haaken te beluisteren en – niet te versmaden – hoogtepunten uit "'t Veldekekabberèt" van de afgelopen jaren. Na ampel overwegen kies ik voor het laatste, mede ook omdat mijn maag opnieuw enig ongezond eten plus drank kan gebruiken. Van het een komt het ander en dus zit ik vanaf 8 uur ook gereed vor de "Clásico" Real-Barça voor "La Liga".
De wedstrijd is te zien op Ziggo Sport, met commentaar vanuit de studio door Jack van Gelder & Louis van Gaal en met Sierd de Vos als verslaggever ter plekke. Ik zie voor de tweede keer binnen een week een uitverkocht stadion, genoemd naar Don Santiago Bernabéu. Echter, de mannen van aanvoerders Sergio Ramos resp. Leo Messi maken er zo weinig spektakel van maken dat ik gaandeweg denk: was ik toch maar naar de Pieterstraat of dergelijke gegaan. Het wordt 0-1 door een boogballetje van Rakitic in minuut 26. Verder zie ik vlak voor de rust nog een mooie opdoffer die Ramos aan Messi uitdeelt. In de tweede helft gebeurt er echt niks dat ik jullie uit de doeken wil doen. Laat ik dus maar a;s apotheose vermelden dat Barça nu eindelijk, sinds 1932, meer "Clásicos" heeft gewonnen dan Real: 96 om 95, en 51 gelijke spelen.
Morgen, na de lunch met Eva en Marloes, moet ik nodig weer eens een aantal carnavalspotten gaan breken.

Om 12 uur staan ze voor de deur, na een probleemloze rit met het autootje van Marloes. Eva en Marloes hebben er zin in, om het eens modern te zeggen. En dan doel ik niet alleen op carnaval, maar ook hun uitje naar Madrid morgenvroeg (tot woensdagavond). Zij tweeën geloven in een overwinning van Ajax op Real in de Spaanse hoofdstad. De stemming stijgt tot nog grotere hoogte, als Marloes bij mij aan tafel een telefoontje krijgt dat er in Madrid inderdaad twee kaartjes voor hen gereed liggen.
Dan worden er door mij eitjes gekookt en kan de broodmaaltijd beginnen. Zoals voorspeld spreken ze vooral de jonge kaas aan, met de nodige mosterd, en tot mijn verrassing moet ook de ossenworst eraan geloven. Ik laat maar eens zien dat rolmops in de mayonaise met carnaval geen kwaad kan. Na de lunch gaan de dames hun pak aantrekken, hun gezicht verven en lopen ze het carnaval in.
Om 2 uur ben ook ik van de partij. Ik kijk naar de optocht vanaf bijdrage 20 op de Wieker Brögkstraot tegenover café Zondag. Het stuk ervoor zal ik later thuis voor de buis nog eens moeten doornemen. Om kwart over 4 komt in Wieck de laatste groep voorbij, ongeveer nummer 50, en daarop worden de ijzeren hekken onder mijn ogen vandaan op een grote wagen geladen. Ik kuier op mijn gemak naar café "'t Perrepluke" voor mijn eerste pils van vandaag. Op het terras daar zit het bier in een plastic beker. Aan de andere kant valt de prijs mij alleszins mee: 2 euro, dus bestel ik er twee tegelijk. Carnaval, daar hoort wel bier bij. Dan ga ik – tussen veel volk door – naar café "de Bóbbel" in de Wolfstraat, waar ik vorig jaar veel lol heb gehad op de maandag. Blijkt de zaak dicht te zijn. Dan wordt het "De Tribunal". Onderweg kom ik Jenny en Henri nog tegen. Druk is het zeker in "De Tribunal", maar bekenden ho maar (en het pils kost er 2 euro 50).
Mijn volgende halte is café "De Poort" en daar vind ik echt mijn draai. Al aan de deur zie ik Rachel en die wijst me op Rocky, die binnen op een stoel aan het bier zit. Even later krijgt hij zijn "dröpke" van mij voor zijn verjaardag (7x11), zoals ik hem per e-mail had toegezegd. Niet veel later diept hij uit zijn binnenzak een heupfles op met Chivas Regal, waaruit hij mij weer bedient. Aan de bar doe ik daarna goede zaken met Louis en Eddy. Later neem ik het leven door met Wim, die zowaar samen met Hannelies op stap is, het laatste stukje op weg naar hun huis. Sinds 1 januari zijn ze alle twee met pensioen, 65 jaar, en ze nemen het ervan. Van John Hoenen krijg ik omstandig te horen hoe hij persoonlijk de seniorenpartij in de gemeenteraad nieuw leven heeft ingeblazen. Dan is het om 9 uur tijd voor een rondje Markt, waarvan me vooral de "vètten hiering met unne" bijstaat die ik daar aan een kraam heb staan eten. Op de terugweg door Wieck doe ik nog een milkshake chocolade bij McDonald's, tussen een heel regiment jongeren, voordat ik definitief op huis aanga.
Eva en Marloes zijn ook net thuis, maar liggen al bijna op een oor in bed. Ze gaan morgen vroeg opstaan en al om 8 uur de deur uit op weg naar het vliegveld van Brussel. Ik zit beneden op de bank nog wat voor me uit te "koekeloere" naar voetbalsamenvattingen voor de tv, maar dan weet ik toch ook de weg naar boven te vinden. Mijn carnaval is vandaag aangevuld met een uur of 8, best leuk allemaal.

Op de maandagmiddag komt Trudie andermaal op de koffie, letterlijk. We nemen er inderdaad ook een boterhammetje bij. Als ze om kwart voor 2 weer vertrekt, vind ik dat het tijd is voor "de Nachraove", met dan nog als frontman Frans Theunisz en daarnaast o.a. diverse pronte dames. Ik heb uiteraard de cd "Feeste" van "de Nachraove", maar daarnaast nog de nodige extra nummers. Hier is mijn top 10 van "de Nachraove":
1. Sjeng aon de geng
2. Jao us Mestreech
3. Rel del del del
4. Sjogkel sjogkel
5. Sjoen Griekeland
6. Och wat is 't leve sjoen
7. Nachraove samba
8. Ski leedsje
9. Viva cantina Mexico
10. Ay ay ay ay
De volgorde in de bovenstaande lijst is min of meer willekeurig: alleen, "Sjeng aon de geng" prijkt met recht op nummer 1. Frans Theunisz en consorten staan garant voor een bovenstebeste potpourri.

Dan is het tijd, al half 4, om weer het centrum op te zoeken. Ik begin met vlak achter de kinderoptocht aan te lopen. Op de "brögk" ga ik hem eindelijk voorbij, zodat ik in de Maastrichter Brugstraat nog een staartje meepak of ik er voor het eerst naar kijk. Dan ga ik (alweer) naar café "'t Perrepluke" voor het indrinken. Het is er nog erg rustig, maar wat geeft het? Vervolgens ga ik terug en kom via het Onze Lieve Vrouweplein uit in de "Kooistraot". Daar op de hoek staan Pieter en Carla om mij te verwelkomen. Met hen neem ik het leven door. Even later bestel ik mijn eerste glas in café "The Duke", dat ik me voor de deur laat smaken. Ik heb daar een onderonsje met Toussant & Tonnie, voordat ik richting de Pieterstraat loop. Bij café "De Pieter" is het al zo druk dat ik eerst halt hou op een bankje in het bushokje tegenover de zaak. Dan stort ik mij toch maar in het feestgewoel ter plekke: "Viva El Pieter" met een Spaanse aankleding en o.a. Salvatot Dalí en Pablo Picasso aan de muur.
Dan is café "De Tribunal" aan de beurt, waar ik pontificaal tegen een optreden van hermenie "Unnesajs" aanloop. Ietsje later op de avond krijgt "The Duke" een herkansing, nu binnen, met zijn afwisseling van carnavalsmuziek en rock & roll. Het wordt een paar uurtjes meedoen, eerst tegen de muur en dan aan de bar, met als apotheose: "Hotel California" van de Gipsy Kings. Dan keer ik terug naar "De Pieter", maar daar is het nu nog drukker dan eerder op de avond. Wel zie ik prima karaoke-optredens op de bar: André Hazes met "Bloed, zweet en tranen" en Edith Piaf met "Non, je ne regrette rien". Als ik me weer naar buiten gewerkt heb, is de tijd aangebroken voor (alweer) een portie saté.
Laat ik de terugtocht maar weer aanvaarden, besluit ik dan en om kwart over 11 zit ik in de WP-straat naar Jinek te kijken. Even goed heb ik er vandaag zo'n 7½ uur carnaval opzitten.

Dinsdagmorgen is eerst uitslapen en daarna mijn mail doen en lekker smikkelen in mijn eentje. Rolmops in de mayonaise, het blijft een traktatie. Vervolgens lees ik eerst het restantje van mijn boek uit, voordat ik in mijn (beperkte) outfit de straat op ga. Tot aan de "Aw Brögk" kom ik, met als uitzondering café "de Poshoorn", bijna geen "verkleiders" tegen. Het is toch nog wel carnaval, mensen? Om half 4 open ik mijn laatste carnavalsbijdrage op de muziek van café "'t Perrepluke". Het is er, ook aan de Stehtische voor de zaak, opmerkelijk rustig, maar dat mag de pret niet drukken. Met enkele andere mensen zingen we even later de liedjes van een "zate hermenie" bij de buren mee of we in een zangkoor zitten.
Als ik verderop loop, zie ik een mooi karaoke-optreden, alweer, van enkele mensen vóór café "De Bóbbel" in de Wolfstraat. Het is hier allemaal in het Duits te doen met voor mij als hoogtepunt "Spiel noch einmal für mich, Habanero" van een vrouw die inderdaad wel wat weg heeft vanm Caterina Valente.
Via café "The Duke" beland ik op de Pieterstraat, eerst weer in mijn bushokje en daarn in café "de Pieter". Het is er minder overdreven vol dan op eerdere dagen, maar de harde kern is present en het is er goed toeven. Dan ga ik naar café "De Tribunal", maar ook vandaag kom ik er weinig of geen bekenden tegen. "Hermenie De Bok Z'n Kloete" geeft een aubade voor de deur en dat maakt een en ander acceptabel.
Daarna is café "De Poort" voor de laatste keer in de mij bekende entourage aan de beurt. Er zijn maar weinig mensen, maar de twee jongens achter het buffet verzekeren mij dat ze om kwart voor 9 wel Real-Ajax gaan opzetten op een groot scherm. Ik zit gereed – met bier – samen met Eddy Waltjé, John Hoenen en een mij onbekende, wel aardige jonge Maastrichtenaar.BR>
Ik open maar eens een nieuwe alinea voor mijn korte verslag van de wedstrijd. Vooraf vind ik in alle eerlijkheid dat Ajax maar een minimale kans heeft om de kwartfinale van de Champions League te halen, na de 1-2 in Amsterdam, minder nog dan de 35% die enkele voetbalcoryfeeën mij voorspellen. Aan de andere kant, Eva en Marloes zitten in het Bernabeu en die zitten er niet voor de lol. Mijn idee vooraf: als Ajax binnen een kwartier 0-1 maakt, koester ik enige hoop.
Ik denk dat er maar weinig Nederlanders zijn die de uitslag nog niet weten, dus ik houd me hier in. Binnen 5 minuten kopt iemand van Real keihard op de lat en even later schiet Zydech de 0-1 zonder pardon binnen. Na ruim een kwartier volgt de 0-2 door Nemes en dus is het nu Real dat moet komen; we zijn in de "winning mood". Er volgen kansen over en weer, maar geen nieuwe doelpunten. Na de rust wordt het uit het niets 0-3 door een beauty van een doelpunt van uitblinker Tadic in de driehoek. Als Ansensio in minuut 70 of zo de 1-3 via de paal binnentikt, krijgt Real weer een sprankje hoop, maar twee minuten later neemt Schöne aan de zijkant een vrije trap, die echt magistraal over Courtois in het doel belandt, in de verre hoek: 1-4. Real ligt definitief "op de keie". Eddy en ik maken een dansje door café "De Poort".
Dit is een wedstrijd van Ajax, zoals we al heel lang niet meer gezien hebben: ouderwets bovennormaal!

In juichstemming meld ik mij om half 12 nog eens in café "De Pieter", waar ik nu echt vele bekenden mannetje aan mannetje zie staan. Chris en Jenny gaan met me op de foto en ik sta als vanouds druk te converseren met Pieke en Julie, terwijl we allebei weten dat je bij deze drukte maar de helft van het gesprek meekrijgt. Pas om 2 uur maak ik me op om huiswaarts te gaan. Iets meer dan een kwartier later zit ik in de woonkamer aan de kipsaté-salade met vers ontdooid brood.
Heb ik vandaag toch weer zeg 10½ uur de feestganger uitgehangen, inclusief het bier bij Real-Ajax. Ik kom daarmee op een totaal van 5+8+7½+10½= 31 uur. Daar zitten de nodige memorabele ontmoetingen bij.

Asselegoonsdag is zo'n dag van behelpen. sinds Rocky café "De Poort" vaarwel heeft gezegd met zijn overladen visbuffet op de extra carnavalsdag. Als Jeroen er een soberder scepter gaat zwaaien, is de sjeu eruit en ook de nieuwe baas, John, heeft kennelijk niks bijzonders in petto. Dus helaas, pindakaas, meld ik mij om even voor 5 bij Trudie thuis voor een voedzame maaltijd met Marcel, Damaris, Yves & Raúl. Marcel laat me twee gloednieuwe liedjes van Rowen Hèze horen: "Leidingwater" en "Vastelaovend is vuurbie". Het is allemaal best aardig, maar naar mijn onbescheiden mening toch minder dan op vroegere cd's van de groep.
Als de aanwas de deur uit is en het 8-uur-journaal geconsumeerd, kijken Trudie en ik naar de film "Majesteit" uit 2010 over het leven van Beatrix, vooral in de jaren na de dood van Klaus. De regisseur is Peter de Haan en Beatrix wordt gespeeld door Carine Crutzen, Er vallen best harde woorden in het koninklijk paleis, met haar kinderen en met premier Balkenende. Van de twee troonredes, die in de film op stapel staan, vind ik die waarin Beatrix haar aftreden aankondigt, de beste. Inderdaad, het idee van een koninkrijk is volkomen uit de tijd (als dat veel eerder wel nog een goede gedachte was, wat ik ook zeer betwijfel).
Ik had de film al eens gezien, maar interessant blijft hij. Na afloop laat Trudie me uit en aanvaard ik de terugtocht naar de WP-straat op mijn Gazelle Esprit. Ik vrees dat er echt een flinke slag in mijn achterwiel zit. Als ik in mei terugben in Maastricht, moest ik hem maar eens naar de fietsenmaker brengen "voor een grote beurt".

Dan is het donderdag en vind ik, op de vijfde verjaardag van Yves, perfisia!, dat ik deze brief maar weer eens op de internetbus moet doen. Mijn volgende, nummertje 21, komt weer uit Las Palmas en het wordt waarschijnlijk woensdag 13 maart, als Barcelona 's avonds Olympique Lyon van de mat gaat vegen.
Voor nu, vast eens een dag, en dan bedoel ik "niet eten". Wel je watertekort aanvullen, anders krijg ik ruzie met Lluis. En vooruit, de boog kan niet altijd gespannen zijn: morgen is het tijd om een hele pot rolmopsen in de mayonaise weg te werken, met een portie friet waar je u tegen zegt. Veer zien us, hasta luego, PaulK.

BOEKHOEK

Veel lezen is er uiteraard "met die daog" niet bij, maar ik heb toch één boek van het begin tot het eind (175 blz.) uitgelezen. Het betreft "Een Licht In De Duisternis" van het duo Simon de Waal & Appie Baantjer. Het boek is van 2012, twee jaar na het verscheiden van Baantjer, die wel nog veel ideeën voor het boek heeft geleverd. Vanzelf is Amsterdam de stad waar een en ander zich afspeelt.
Rechercheur Peter van Opperdoes maakt 's nachts een wandeling door de Jordaan in de sneeuw, en ziet op de Elandsgracht bij de vijf beelden, o.a. van Johnny Jordaan, nog een zesde staan. De ochtend erop gaat hij er met collega Jacob nog eens poolshoogte nemen en dan blijkt het een kleien geval te zijn van Martin Pieters. Die iblijkt al maanden zoek te zijn. Op zoek naar hem komt ook zijn ex-vader Willy in beeld. Die is een maand of drie terug in zijn huis vermoord. Martin's rare moeder, die het beeld op de Elandsgracht gezet heeft, weet helemaal van niks en ook andere figuren uit het circuit, zoals Dragan (een Joego) en Fanny (even het liefje van Willy) brengen geen uitkomst. Dan wordt onderwereldfiguur Patrick van Kampen neergeschoten en krijgt het verhaal een draai die de oplossing alsnog dichterbij brengt.
Ik heb wel wat met het Amsterdamse geschuif van Peter van Opperdoes en Jacob. Dienovereenkomstig bedeel ik De Waal & Baantjer met een 7+ voor "Een Licht In De Duisternis".